Obszerny modrzewiowy dwór w Suchej wzniesiony został w roku 1743, zapewne na miejscu wcześniejszego, może spalonego, z inicjatywy kasztelana liwskiego Ignacego Cieszkowskiego. Barokowy parterowy budynek, z narożnymi alkierzami od frontu, przykryty jest czapą wysokiego dachu, wyłożonego podlaskim gontem struganym. W roku 1843 dwór został wzbogacony klasycystycznym trzyarkadowym portykiem, z trójkątnym tympanonem, w którym wymalowano herb "Dołęga" Cieszkowskich; niżej na fryzie widnieje łaciński napis: "Sub veteri tectu sed parentali", co w polskim tłumaczeniu znaczy: "Pod starym dachem, lecz rodzicielskim".

Muzeum z zewnątrz	Hol	Pokój na lewo od holu	Kuchnia
Pokój obok kuchni	Jadalnia	Sala z kominkiem	Biblioteka
Widok na pokoje od strony ogrodu	Gabinet	Sypialnia	Sypialnia

Zachowany właściwie pierwotny dwutraktowy układ wnętrz, z sienią od frontu i salonem od ogrodu, na osi, został wzbogacony w czasie dwudziestowiecznego remontu bocznymi, wychodzącymi z sieni środkowymi wąskimi korytarzami. Podczas ostatniego, niedawnego remontu w dwóch bocznych gabinetach od ogrodu odkryto pod dziewiętnastowiecznymi sufitami oryginalne drewniane stropy, pokryte malownymi ornamentami. Podobne ornamenty, umieszczone w płycinach nad oknami i drzwiami, zostały także odsłonięte spod warstw tapet w salonie.

Wieś leży niemal dokładnie w środku trójkąta, którego wierzchołki wyznaczają trzy miasta: Mińsk Mazowiecki na zachodzie, Siedlce na wschodzie i Węgrów na północy. Położona jest w gminie Grębków, pomiędzy miastem Grębków a wsią Kopcie, nad brzegiem rzeczki Kostrzyn, będącej dopływem Liwca, w bezpośrednim sąsiedztwie rozległego kompleksu stawów, w pobliżu pięknego lasu z unikatową modrzewiową aleją.

W roku 1787 dwór uświetnił swą wizytą nie byle kto, bo sam król Stanisław August Poniatowski, a w roku 1814 przyszedł tu na świat August Cieszkowski, syn Pawła i Zofii z Kickich, późniejszy znany filozof, ekonomista i polityk. Jeden z czołowych przedstawicieli romantycznego nurtu polskiej filozofii narodowej - mesjanistycznej.

Atutem położenia Suchej jest jej nie daleka odległość od dużych aglomeracji miejskich takich jak Warszawa, Siedlce, co sprzyja możliwości uprawiania turystyki weekendowej.

Po śmierci Augusta Cieszkowskiego Sucha przeszła na jego syna, także Augusta, a później na wnuka. Ten, będąc bezdzietnym, usynowił kilkoro kuzynów, między których podzielił swój majątek. Dobra z Suchą przypadły w udziale Felicjanowi Dembińskiemu, który odtąd przybrał drugie nazwisko Cieszkowski. W roku 1945 stał się on ofiarą dekretu o reformie rolnej. Właściwie ofiarą stał się dwór w Suchej, w którym zamieszkali pracownicy Państwowego Gospodarstwa Rybnego.

W roku 1988 dwór był całkowicie zruinowany - dziurawy dach, zawalone stropy, okna i większość drzwi pozbawione stolarki, pogniłe fragmenty podłóg, rozsypujące się kuchnie i piece kaflowe, . Tę ruinę nabyli Maria Irena i Marek Kwiatkowscy, którzy rozpoczęli gruntowną i bardzo intensywną odbudowę zabytku. Dwór otrzymał nową stolarkę okienną i drzwiową i nowy dach ze struganego wióra. Ze starej stolarki zachowało się pięć par dwuskrzydłowych, oryginalnych drzwi. Podobnie stało się z podłogami, wszędzie tam, gdzie tylko było to możliwe, zachowano podłogi oryginalne. Po czterech latach prac, w 250 rocznicę wzniesienia dworu, odbyło się jego ponowne "otwarcie", a jednocześnie nadanie mu funkcji obiektu muzealnego. Przybywający do dworu zwiedzający i goście mogą obejrzeć wnętrza dworu wypełnione różnymi meblami (wśród nich wiele darów od różnych osób) z różnych epok i stylów, głównie dziewiętnastowiecznych. Na ścianach zawieszono obrazy, wśród których przeważają szlacheckie portrety w salonie, oraz pejzaże, malowane przez Piotra Franciszka Marczewskiego, ojca Marii Ireny Kwiatkowskiej, oraz przez Marka Kwiatkowskiego. Są tu także akwarele, rysunki, drobne rzeźby i przedmioty sztuki użytkowej.

Dwór otacza ogród o starym drzewostanie. Dwór w Suchej, jak każdy zresztą dwór, miał w swoim pobliżu folwark, na którym stały zabudowania gospodarcze. Dziś nie ma po nich śladu, za to na tym terenie pojawiły się drewniane obiekty charakterystyczne dla regionu siedleckiego.